Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008

Playfields 2, Βασίλης Σινόπουλος



Η έκθεση του Βασίλη Σινόπουλου στο Playhouse (Παναγούλη και Πρωτοπαπαδάκη) μπορεί να ξεκίνησε την Παρασκευη, αλλά η προετοιμασία ξεκίνησε αρκετό καιρό πριν. Και μάλιστα υποδειγματικά, όπως υποδειγματικό είναι και το στησιμο της έκθεσης της ίδιας. Η Μάρθα Αρταπυρίδου και ο Βασίλης Σινόπουλος κάνουνε κάτι παραπάνω απο μια απλή έκθεση ζωγραφικής: διδάσκουνε πως διοργανώνεται μια επιτυχημένη και πραγματικά ενδιαφέρουσα έκθεση και δίνουνε την ευκαιρία σε πολλούς να μάθουνε πως οργανώνεται στον 21ο αιώνα μια πολιτιστική εκδήλωση. Ορίστε μερικές απλοποιημένες οδηγίες:

1. Η έκθεση γίνεται σε ένα απο τα πιο κεντρικά σημεία της πόλης!
Χιλιάδες λαρισαίοι περνάνε απο το σημείο. H έκθεση δλδ και η τέχνη κατ'επέκτασιν, είναι δίπλα τους, δεν χρειάζεται ούτε να ξοδέψουνε ώρα για να πάνε να την δούνε, ούτε να ψάξουνε που βρίσκεται το κτίριο. Αντ'αυτού, αντί να περιμένουνε τον κόσμο να έρθει να δει την έκθεση, ο καλλιτέχνης και η δουλειά του βγαίνει απο μια αίθουσα τέχνης (με την στενή έννοια) και βρίσκεται δίπλα στην αγορά όπου ο καθένας μπορεί να πεταχτεί έστω δυο λεπτά να δει τα έργα. Και ειδικά σε μια πόλη όπου ο κόσμος ειναι (το λιγότερο) διστακτικός με την Τέχνη, είναι μεγάλο το ρίσκο να πάει κάποιος μακριά απο το κέντρο των δραστηριοτήτων του για να δει μια έκθεση που πολυ πιθανόν να τον απογοητεύσει.

2. Playhouse is the next big thing!
Αναμφισβήτητα το Playhouse είναι απο τα πιο πετυχημένα καφέ της πόλης πλέον. Μικροί και μεγάλοι, είτε για καφέ είτε για παιχνίδι είτε για κοπάνα απο το μάθημα είτε λίγο πριν το φροντιστήριο, σκαστοί απ'την δουλειά και φοιτητες που αργήσανε να ξυπνήσουνε, όλοι πάνε στο μαγαζί. Άρα η επιλογή και του καλλιτέχνη αλλα (πολύ περισσότερο) του ιδιοκτήτη του μαγαζιού είναι ιδιαίτερα έξυπνη κι εμπορική. Εξάλλου, το Playhouse δεν ανακάλυψε σήμερα την τέχνη: εδω και καιρό βρίσκεται στο μαγαζί έργο του Σαμαρά απο την έκθεση Four Rooms που είχε γίνει στο υπόγειο Πατρόκλου και Μ.Αλεξάνδρου πάλι απο την Μάρθα Αρταπυρίδου.

3. Promotion - Promotion - Promotion
Καιρό πριν ξεκινήσει η έκθεση μπορούσαμε να βρούμε στο κατάστημα ενημερωτικά καρτ ποστάλ της εκθεσης όπου στην μια πλευρά υπήρχανε τέσσερα διαφορετικά έργα του καλλιτέχνη. Με αυτό τον τρόπο και η έκθεση έγινε γνωστή σε όσους πήρανε ή λάβανε τις κάρτες και δημιουργήθηκε μια "παιχνιδιάρικη" διάθεση με την δυνατότητα για συλλογή των τεσσάρων διαφορετικών καρτών. Ακόμα και το όνομα της έκθεσης (Playfields 2) είναι ένα έξυπνο λογοπαίγνιο με το όνομα του μαγαζιού αλλα και η μορφή του θυμίζει τίτλο παιχνιδιού! Σημαντικές ήτανε επίσης και οι δημοσιεύσεις στον τοπικό Τύπο, με κείμενα και φωτογραφίες να εμφανίζονται αρκετά συχνά τον τελευταίο μήνα.

4. Facebook
Καλώς ή κακώς, το Facebook είναι απο τις μεγαλύτερες μανίες τις εποχής μας. Στην Ελλάδα μόνο υπάρχουνε 710.000 διαφορετικά accounts και στην Λάρισα ειδικά είναι μερικές χιλιάδες απ'ολα αυτά. Το Playhouse έχει εδω και καιρό ενα facebook group το οποίο μάλιστα είναι και αρκετά ενημερωτικό: το καλοκαίρι μου ήρθε ένα ειδοποιητήριο μήνυμα πως το μαγαζί κλείνει για λίγες μέρες και πως αν θέλουμε μπορούμε να πάμε να επισκεφτούμε το ανάλογο μαγαζί στην Χαλκιδική (αν δεν κάνω λάθος). Για την έκθεση του Βασίλη Σινόπουλου δημιουργήθηκε μια εκδήλωση, προσκλήσεις σταλθήκανε σε όλα τα 628 μέλη του group και όλοι ενημερώθηκαν. Στην σελίδα της εκδήλωσης βλέπουμε φωτογραφίες έργων, πληροφορίες για το μαγαζί αλλα και κείμενο σχετικά με την έκθεση! Όλη αυτή η πρωτοβουλία στο Facebook είναι πολύ ελκυστική στον νέο κόσμο, στο κύριο target group του μαγαζιου αλλα και μια σημαντική ομάδα που είναι πολυ θετικό να επισκέπτεται εκθέσεις. Επίσης, επιτέλους κάποιος κατάλαβε την αξία του internet στην Λάρισα, πόσο πολυτιμο εργαλείο μπορεί να είναι όταν χρησιμοποιηθεί για τον σωστό λόγο και τον σωστό χρόνο! Πραγματικά συγχαρητήρια!

5. Το στήσιμο
Τα έργα της έκθεσης βρίσκονται διάσπαρτα σε όλο το μαγαζί. Κυριως ειναι "ανάμεσα" στα παιχνίδια, στα σταντ που βρίσκονται τα κουτιά των παιχνιδιών αλλα και κρεμασμένα σε διάφορα μέρη στο βεραντάκι, πάνω απο την σκάλα και αλλού. Σημαντικό για το στήσιμο της έκθεσης είναι και ο τρόπος που τα ίδια τα έργα είναι ζωγραφισμένα: έντονα χρώματα, διάφορα μεγέθη και υφές. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τον έντονο έγχρωμο διάκοσμο του μαγαζιού του ίδιου δημιουργούνε ένα πραγματικά υπέροχο σύνολο, ενιαίο και στ'αλήθεια ελκυστικό σε όποιον πάει να δει την έκθεση. Στην προκειμένη περίπτωση, δεν έχουμε τα έργα τέχνης να κυριαρχούνε πάνω στον χώρο αλλα να αλληλοσυμπλέκονται, σε μια "πανδαισία χρωμάτων" και σχεδίων, άψογα οργανωμένη. Πολλά μπράβο για την ιδέα!

6. Θεωρητική στήριξη
Συχνά πυκνά βλέπουμε κάποιες εκθέσεις να συνοδεύονται απο ένα κείμενο, γραμμένο συνήθως απο κάποιον ιστορικό ή ψευτο-ιστορικό τέχνης, εν είδει curator. Αυτή την φορά η Μαρθα Αρταπυρίδου έγραψε ένα υπέροχο κείμενο που μοιάζει όχι με τον συνήθη πομπώδη εγκωμιαστικό λόγο των περισσοτέρων αλλα με έναν εσωτερικό διάλογο - προβληματισμό - αναζήτηση σχετικά με το νόημα του παιχνιδιού, τον τίτλο και την ουσία της έκθεσης και τον χώρο. Ένα κείμενο το οποίο ίσως είναι λίγο βαρύ για πολλούς που βαριούνται να διαβάσουνε πάνω απο 5 σειρές, ειδικά αν δεν περιλαμβάνει την λέξη "σκάνδαλο" αλλά έχει ουσία, δεν περιλαμβάνει ιδιαίτερες τεχνικές εκφράσεις, αποφεύγει πολλούς πολλούς χαρακτηρισμούς, δεν μιλάει σαν την Καλομοίρα ανακατευοντας ελληνικα με αγγλικά και λατινικά για να δείξει πως ξέρει εκφράσεις, φράσεις, ρήσεις και λοιπά και καταλήγει να δημιουργεί μια αίσθηση οικειότητας και περιέργειας ταυτόχρονα για την έκθεση και τον καλλιτέχνη. Ακριβώς ό,τι πρέπει να σε κάνει να αισθάνεσαι ένα δελτίο τύπου κι ενα θεωρητικό κείμενο για μια έκθεση. 

Γενικά δεν μπορώ να θυμηθώ εύκολα μια τόσο καλοστημένη έκθεση απο τόσες πλευρές. Δεν είναι τέλεια φυσικά, θα μπορούσε να υπήρχε ένας κατάλογος για τα έργα και ο τιμοκατάλογος θα μπορούσε να είναι κάτι περισσότερο απο ένα απλό Α4 με τις τιμές αλλά σε όλα τα υπόλοιπα θεωρώ πως η έκθεση είναι υποδειγματική. Πραγματικά, συγχαρητήρια σε Βασίλη Σινόπουλο, Μάρθα Αρταπυρίδου και Playhouse!

Δεν υπάρχουν σχόλια: