Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009

Ακούει κανείς τον Ξηρομερίτη;;;;

Στο φύλλο της 12ης Δεκεμβρίου 2009 της εφημερίδας «Ελευθερία», διαβάζουμε ένα άρθρο – παρέμβαση του κου Μάριου Ξηρομερίτη, του προέδρου του ΔΣ της Δημοτικής Πινακοθήκης – Μουσείου Γ.Ι. Κατσίγρα σχετικά με την Πινακοθήκη και τους Μεσογειακούς του 2013. Και στην παρέμβαση αυτή, αναφέρει πολλά κι ενδιαφέροντα: αναφέρεται στους «κρυμμένους» θησαυρούς της Πινακοθήκης, το θέμα της επίσκεψης Υπουργού Πολιτισμού στην Πινακοθήκη, τη χρηματοδότηση της και την προοπτική της Πολιτιστικής Μεσογειάδας. Προσωπικά, θεωρώ πως δύο είναι τα σημαντικότερα από αυτά τα θέματα: οι «κρυμμένοι» θησαυροί της Πινακοθήκης και το θέμα της Πολιτιστικής Μεσογειάδας. Γι’αυτά τα δύο ακριβώς απορώ αν τον ακούει κανείς…

Όταν λέμε «κρυμμένους» θησαυρούς της Πινακοθήκης, εννοούμε έργα τέχνης τα οποία δεν τα βλέπει το κοινό αλλά υπάρχουν στις αποθήκες της! Έργα μερικών από τους μεγαλύτερους νεοέλληνες καλλιτέχνες, όπως του Μόραλη, του Αστεριάδη, του Παρθένη κλπ. Έργα, τα οποία είναι πολύτιμα στην σύγχρονη ελληνική τέχνη και πολύτιμα για τον εκπαιδευτικό τους ρόλο στην αισθητική εκπαίδευση του κοινού σήμερα. Έργα τα οποία απλά μαζεύουν σκόνη στην Πινακοθήκη, έργα που δεν επιτελούν τον σκοπό τους, την επαφή με το κοινό και έργα που αποτελούν ένα καλλιτεχνικό κεφάλαιο για την Λάρισα και όλη την Ελλάδα! Προφανώς, αυτό το απόθεμα έργων τέχνης επιβαρύνθηκε και από την «απορρόφηση» του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης, των οποίων τα έργα επίσης είναι σε αποθήκες και δεν τα βλέπουμε. Μαζί με όλα αυτά, πρέπει να προσθέσουμε και μια άλλη ανεκμετάλλευτη «αποθήκη» έργων τέχνης στην Λάρισα: το Χατζηγιάννειο, το οποίο μέχρι και πριν ένα χρόνο σχεδόν, αντί για λεφτά, ζητούσε από τον κάθε καλλιτέχνη που χρησιμοποιούσε τον χώρο του για έκθεση, ένα έργο του ως δωρεά. Και αυτά τα έργα μένουν κάπου αποθηκευμένα, αχρησιμοποίητα και παραμελημένα, εκτός αν πιστέψουμε κάποιες κακές γλώσσες που λένε πως τα έργα αυτά κοσμούν προσωπικούς χώρους διαφόρων στην Λάρισα. Ο κος Ξηρομερίτης, αντί να σιωπήσει για τα έργα τέχνης που παραμένουν στις αποθήκες, αναδεικνύει το θέμα και τονίζει το γεγονός πως αυτός είναι ένας θησαυρός για την τέχνη στην Ελλάδα, ένας θησαυρός που δεν του αξίζει αυτή η τύχη και γι’αυτό του αξίζουν πολλά συγχαρητήρια! Δεν μπορώ να ξέρω τι κατά βάθος υπονοεί ο κος Ξηρομερίτης, αλλά οι αναφορές του για το μέγεθος και τους χώρους της Πινακοθήκης πρέπει να μας βάλουν σε σκέψεις σχετικά είτε με επέκταση της Πινακοθήκης (πράγμα μάλλον δύσκολο) είτε με την επανέναρξη λειτουργίας του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης, σε έναν νέο χώρο, με εξασφαλισμένη χρηματοδότηση, με σοβαρή επιστημονική στελέχωση και με τον σεβασμό που του αξίζει. Είναι κρίμα κι άδικο να έχουμε μια πόλη που θέλει να αναδειχθεί στην ελληνική περιφέρεια και να έχει ένα καλλιτεχνικό απόθεμα το οποίο βρίσκεται στις αποθήκες και δεν εκτίθεται στο κοινό! Μια αίσθηση του κέρδους και του μεγέθους όλων αυτών των έργων μας δίνει η Βιβλιοθήκη της Πινακοθήκης, με χιλιάδες βιβλία από την συλλογή του κου Κατσίγρα, τα οποία επίσης ήταν στην αποθήκη αλλά τώρα πια αποτελούν μια σημαντική καλλιτεχνική βιβλιοθήκη, με λευκώματα, μελέτες, περιοδικά και άλλα. Ας σκεφτούμε μόνο τι θα μπορούσαμε να κάνουμε με τα έργα που είναι στις αποθήκες της Πινακοθήκης!

Και όλα αυτά, με ορίζοντα το σημαντικότερο γεγονός για την ευρύτερη περιοχή στα επόμενα χρόνια, τους Μεσογειακούς Αγώνες του 2013. Ο κος Ξηρομερίτης (κι αυτό είναι προς τιμήν του) είναι από τους ελάχιστους που μιλούν για την Πολιτιστική Μεσογειάδα, η οποία εντάσσεται στους Μεσογειακούς Αγώνες. Εδώ και πάνω από έναν χρόνο, σε κάθε ευκαιρία, ο κος Ξηρομερίτης αναφέρεται στην θέληση και την άτυπη προετοιμασία της Πινακοθήκης για την Πολιτιστική Μεσογειάδα, τον κύριο ρόλο που μπορεί να έχει αυτή και πως πρέπει και μπορεί να είναι η ναυαρχίδα της πολιτιστικής μας προβολής και τουρισμού. Τον ακούει κανείς; Του απαντάει κανείς από τον Δήμο; Ο κος Δήμαρχος μήπως μπορεί να τοποθετηθεί ή έχει σημαντικότερα πράγματα να κάνει; Η κα Ζιαζιά – Σουφλιά, επικεφαλής του Πολιτιστικού Οργανισμού έχει να δηλώσει κάτι, ειδικά μιας και κάποτε ήταν επικεφαλής του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης, έστω κι αν τώρα υποστηρίζει την επιστροφή στην Παράδοση ως πολιτιστική μας πολιτική; Ακούει κανείς τον κο Ξηρομερίτη ο οποίος εδώ και καιρό επισημαίνει την σπουδαιότητα του σχεδιασμού πολιτιστικών δράσεων για την Μεσογειάδα, όταν μας λέει πως η Πινακοθήκη μπορεί και πρέπει να μπει επικεφαλής; Όλα αυτά τα λέει από τώρα, επειδή γνωρίζει πολύ καλά πως αυτά δεν μπορούν να γίνουν την τελευταία στιγμή ή πρόχειρα, γνωρίζει πως θέλουν τον χρόνο τους και πολλή προσπάθεια. Και μια στοιχειώδη έστω στήριξη από την Δημοτική Αρχή, όποια κι αν είναι αυτή. Και φυσικά, απαιτείται και μια σύμπνοια προς αυτό τον σκοπό, προκειμένου να γίνει το καλύτερο δυνατό για την Λάρισα και την Ελλάδα. Δεν δικαιολογείται αδράνεια στο θέμα της Πολιτιστικής Μεσογειάδας από την στιγμή που υπάρχουν φωνές που τονίζουν την αναγκαιότητα προετοιμασίας. Και στο κάτω κάτω, πρέπει να δούμε τι Μεσογειακούς Αγώνες θέλουμε, κάτι που αναρωτήθηκε κάποια πολιτική παράταξη στην Λάρισα σε ημερίδα της (και μπράβο της): αν μας νοιάζει να προβάλουμε τον (ακριβό) καφέ μας, τα τσιπουράδικα μας και να δείξουμε φολκλορικά σχήματα με παραδοσιακά χορευτικά μόνο, τότε δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι. Αν όμως θέλουμε να κερδίσουμε τους τουρίστες που θα έρθουν (ακόμα κι αν είναι λίγοι), αν θέλουμε να δείξουμε πως η περιοχή μπορεί να συνδυάσει τον Αθλητισμό με τον Πολιτισμό (στον οποίο συνδυασμό βασίζεται και το δίπολο Αγώνες – Πολιτιστική Μεσογειάδα), αν θέλουμε να λειτουργήσουμε στα πρότυπα άλλων πόλεων που είδαν ως ευκαιρία τέτοιες διοργανώσεις για να προβάλλουν την πολιτιστική τους παραγωγή, παράδοση και το καλλιτεχνικό τους μέλλον, τότε ως Λάρισα έχουμε την υποχρέωση να ακούσουμε τον κο Ξηρομερίτη και να δούμε σοβαρά το ενδεχόμενο της προετοιμασίας για την Πολιτιστική Μεσογειάδα! Δεν χωράνε δικαιολογίες, ούτε οικονομικές ούτε άλλης φύσεως: αν υπάρχει η βούληση και το ενδιαφέρον, μπορεί να γίνει η κατάλληλη προετοιμασία και να γίνουν πολλά κι ενδιαφέροντα πράγματα. Πράγματα που θα βάλουν την Λάρισα στον πολιτιστικό χάρτη της Μεσογείου ως ένα κέντρο πολιτισμού και τέχνης, πέρα από την αθλητική της υποδομή.

Ας ανοίξουν κάποιοι τα μάτια τους και ας δούνε ότι δεν χρειαζόμαστε μόνο γήπεδα και ταβέρνες για την Μεσογειάδα. Ας ακούσουν έναν άνθρωπο που εδώ και καιρό θέλει να τραβήξει την προσοχή και παράγει έργο, δείχνοντας την δυναμική και τις δυνατότητες της Πινακοθήκης μας. Κι αν δεν υπάρχει η κατάλληλη κεντρική στήριξη, ας υπάρξει μια τοπική προσπάθεια να αναδείξουμε την Πινακοθήκη, να την αξιοποιήσουμε όσο μπορούμε και όλα θα έρθουν από εκεί και πέρα. Η θέληση όμως είναι αυτό που χρειάζεται πρώτα.


αναδημοσίευση από άρθρο μου στο Artfools.gr