Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2008

"Ετεροτοπίες" στην Δημοτικη Πινακοθηκη

Οταν ακουσα οτι η Μπιεννάλε έρχεται στην Λαρισα εμεινα εκπληκτος! Η Πινακοθηκη τα τελευταια χρόνια εφερε μερικες μεγάλες εκθέσεις και σιγουρα οι "Ετεροτοπίες" (εστω μερικα επιλεγμένα έργα) ειναι μια πολυ μεγάλη έκθεση για την Ελλάδα. Όση ώρα οδηγουσα για να φτάσω στην Νεάπολη σκεφτομουνα πως θα ειναι στημενη η έκθεση: υπεθεσα οτι σιγουρα θα χρησιμοποιούσανε την μια αιθουσα της μονιμης εκθεσης και ισως και το φουαγιέ. Οταν έφτασα, καταλαβα γρηγορα οτι ειχα κανει ενα λάθος: ηδη απο έξω φαινότανε ενα μερος της έκθεσης στο ισόγειο, μπροστά στην είσοδο.
Μπαινοντας, αριστερα απο την εισοδο και καταλαμβάνοντας ενα μεγαλο μερος της σαλας του ισογείου ητανε το έργο του Zakharov που φαινεται κατω στην φωτογραφία. Πολυ καλα στημένο, προσεγμενο, με τα καλώδια να ειναι κολλημένα στο πάτωμα με διακριτική λευκή ταινία και με τις κουκλες σε μια ευλογη απόσταση ωστε να μπορει κανείς να περπατησει αναμεσα τους. Ακομα, ο ήχος ητανε αρκετά καλός. Μου άρεσε αρκετά σαν έργο, αν και το κειμενο (κολλημένο σε μια κολώνα διακριτικα) ητανε αρκετά πολυπλοκο, δεν ξερω αν βοηθάει ιδιαιτερα τον πολυ κόσμο. Οση ώρα παρατηρώ το έργο και απο την ώρα που έχω μπει μεσα στην Πινακοθήκη κανεις απο τους εργαζόμενους δεν ασχολήθηκε μαζι μου: οι φυλακες κατι μουρμουράγανε και αλλα δυο άτομα εκει γυρω ητανε ιδιαιτερα απασχολημένα με τον καφε και την εφημερίδα τους.

Τέλος παντων, αποφασίζω να φυγω απο το έργο για να δω την υπόλοιπη έκθεση. Κανενα banner μεσα στον χώρο, καμια σημανση που να λεει προς τα που βρισκεται η έκθεση, τιποτα που να πληροφορεί κανεναν για οτιδήποτε. Αποφασιζω λοιπόν να ανεβω την σκαλα για να δω την υπόλοιπη έκθεση. Και ξαφνικα καποιος απευθυνθηκε σε μενα! Ενας απο τους φυλακες με φωναξε και μου ειπε οτι υπάρχει εισιτήριο για την έκθεση. Για χρόνια ειχα το πάσο της σχολής και περνουσα δωρεάν αλλα τωρα επρεπε να πληρώσω. Πλήρωσα τα 3€ του εισιτηρίου και πηρα το αποκομμα. Και αυτό μονο, ουτε ενα φυλλάδιο, μια ενημέρωση για καποια ξενάγηση, ενας καταλογος της εκθεσης για να ξερω περιπου τι θα δω, τιποτα. Ανεβαινω την σκαλα με το εισιτηριο ανα χείρας και περιμενω να δω καποιον εκει πάνω να με βοηθήσει στην ξενάγηση μου στην έκθεση. Και φυσικα, δεν υπήρχε κανεις, το απολυτο κενό, κανείς, τιποτα, ουδείς.
Μπαίνω σε μια απο τις αιθουσες της μονιμης εκθεσης που σωστα ειχα υποθέσει οτι ειχε χρησιμοποιηθεί για την Biennale ενω το φουαγιε ειχε ακόμα την εκθεση MailArt αν και θαρρώ οτι ειχε τελειώσει. Η αιθουσα όπως παντα καλοφωτισμένη και σε καλη θερμοκρασία παρολο το κρυο εξω. Καθως δεν ειχα καταλογο ή εστω ενα ενημερωτικό φυλλάδιο, δεν θυμαμαι πολλα ονοματα και τιτλους, οποτε θα περιγράψω στο περίπου τι ειδα:
  • Η πρώτη δουλεια δεξια μολις μπαινουμε στην αιθουσα ειναι μια σειρά φωτογραφιών σε καποια χωράφια με ζαχαροκάλαμα. Ωραιες φωτογραφίες, μου αρέσανε και ητανε αρκετά καλοστημένες
  • Στη συνέχεια νομιζω ητανε η δουλεια της Δεσποινας Μειμαρογλου με τιτλο "Orange". Την ειχα ξαναδει κάπου νομιζω και δεν με ενθουσίασε ουτε τοτε ουτε τωρα.
  • Μετα ητανε δυο lightboxes (κουτιά με την πλευρα προς τον θεατή να ειναι φωτογραφια τυπωμένη σε ελαφρως διαφανο χαρτί ή πλαστικό που φωτιζεται με ομοιόμορφο φωτισμό). Τα οποία lightboxes ητανε σβηστά. Φαινεται πως ητανε πολυ κουρασμενοι ή απασχολημένοι για να πατησουνε εναν διακόπτη για να αναψουνε τα lightboxes, κατι που το εκανα μονος μου (φυσικα κανενας υπευθυνος ασφαλειας δεν μου ειπε τιποτα, μαλλον δεν πειράζει να ακουμπάμε τα έργα προς εκθεση...). Ως έργα ητανε αρκετα καλα αλλα πιστευω οτι αν βλεπαμε και τα υπόλοιπα θα ητανε ακόμα καλύτερα.
  • Διπλα απο τα lightboxes ητανε ενα έργο το οποίο τελικά δεν μπόρεσα να δω. Επροκειτο για μια εγκατάσταση (instalation) η οποία χρειαζότανε ρευμα καθώς ητανε συνδυασμος βιντεο και φωτισμένων σωλήνων. Βεβαια ρευμα δεν υπήρχε, οι υπάλληλοι για άλλη μια φορά πρεπει να ητανε πολύ κουρασμένοι για να ασχοληθούνε...
  • Μετα ήτανε μια δουλειά με συνδυασμό φωτογραφιας και βιντεο με αφορμή την γυναικα και την σχεση της με το σπίτι και ενδοοικογενειακες καταστάσεις. Απο τα καλύτερα κομμάτια της έκθεσης, μου άρεσε πολυ, πολυ καλοστημένο και με αναλυτικο κι ευληπτο κειμενο. Οι οθονες αρκετα καλές και ευκολο να τις παρατηρησεις για αρκετή ώρα.
  • Στη συνέχεια υπήρχε μια δουλεια που εντυπωσίασε. Ητανε ενα συνολο ξυλινων πινακίδων που πανω τους ειχανε τυπωμένα με την μεθοδο Braille κειμενα απο τις επιστολες του Van Gogh προς τον αδερφό του που περιγράφανε καποιους πινακες. Η όλη δουλεια ειχε να κάνει με την εμπειρια της τέχνης απο άτομα με περιορισμένη οπτική αντιληψη.
  • Το έργο με τιτλο "Καταδιωξη" ητανε μετά, συνδυασμός βιντεο και ζωγραφικης. Και φυσικα, η τηλεόραση και το dvd player ητανε κλειστά και απο καθαρη περιέργεια ειπα να το παλέψω να κανω εγω την δουλεια που άλλοι θα επρεπε να ειχανε κανει, να τα αναψω. Τελικά τα κατάφερα αλλα το έργο δεν με εντυπωσίασε.
  • Παλι βιντεο στη συνέχεια, με τιτλο "Μικροι Άγγελοι" αν δεν κανω λάθος. Αυτη τη φορα η τηλεόραση και το dvd player ητανε ανοιχτά και επρεπε απλα να πατησω ενα κουμπί για να ξεκινησει το βιντεο. Πραγματικα εκπληκτικό το ολιγόλεπτο βιντεάκι, μου άρεσε πολυ
  • Στη συνέχεια, αν δεν κανω λάθος, ητανε το έργο της Λήδας Παπακωνσταντίνου. Δυο βιντεοπροβολείς κρεμότανε απο την οροφή και δειχνανε ενα βιντεάκι η καθε μια με δυνατη κλασική μουσική. Ητανε ενδιαφέρον αλλα δεν μπορω να πω οτι με εντυπωσίασε. Το ειδα αρκετές φορες αλλα συνεχισα να μην εντυπωσιάζομαι.
  • Συνεχιζοντας, βλεπουμε έργα της ιδίας αλλα σε μορφη φωτογραφιών και video stills (φωτογραφίες που προκύπτουνε οταν πατάμε το pause κατα την διάρκεια ενος βιντεο). Οι φωτογραφιες ειναι πραγματικά καλές, τα video stills επισης καλα και γενικα αυτο το μερος της δουλειας της μου άρεσε πολυ. Αν και δεν καταλαβαινω γιατι ειδικα η κα. Παπακωνσταντίνου πηρε τοσο πολυ χώρο για να εκθέσει τα έργα της. Ισως επειδη ειναι απο τον Αμπελώνα...
  • Τελος, υπήρχανε δυο φωτογραφιες, τυπωμενες σε γυαλί και μεγεθος 1 μετρο επι 70 εκατοστά περίπου και αναρτημενες απο την οροφή. Μου αρεσανε πολυ, αν και πιο πολυ μου άρεσε που μπορεσα και στάθηκα αναμεσα τους και ενιωσα σαν να ειμαι το μερος που απεικόνειζαν οι φωτογραφίες, πολυ ομορφη αισθηση.
Φευγοντας απο την αιθουσα κατέβηκα στο πωλητήριο να δω αν υπήρχε κάτι. Και υπήρχανε αρκετά: ενας καταλογος της εκθεσης (30€), βιβλία μερικών απο τους καλλιτέχνες που υπήρχανε στην έκθεση (15€), σημειωματάριο (3€) και πανινη τσάντα (4€). Πηρα μια τσαντα αλλα θα ξαναπαω μαλλον.
Φευγοντας απο την Πινακοθηκη ειχα αναμεικτα συναισθηματα. Η έκθεση μου άρεσε μαλλον, αν και επρεπε να αναλάβω ο ίδιος ωστε να λειτουργησουνε μερικά απο τα έργα. Αυτο που με απογοητευσε κυριως ητανε η εξυπηρέτηση (μαλλον η έλλειψη της), η απουσια οποιασδηποτε επαφης με καποιον ειδικο, η ανυπαρξια ενημερωτικών φυλλαδίων και γενικα η αδιαφορια του προσωπικού. Οσο μεγαλο επιτευγμα κι αν ειναι η Δημοτικη Πινακοθήκη, υπάρχουνε ακόμα πολλά να διορθωθουνε, ειδικα οταν φιλοξενούνται τοσο μεγάλες και σημαντικες εκθέσεις.

Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2008

Η πρωτη αναρτηση

Αντικειμενο του ποστ, των σπουδών μου κι ενός μεγάλου μέρους της ζωης μου ειναι ο πολιτισμός και οι πολιτιστικες εκδηλώσεις. Προσπαθω να βρω και να διαβάζω οσο πιο πολλα πολιτιστικα μπλογκς μπορω. Τα τελευταια δυο χρόνια επεστρεψα στην Λάρισα, μετα απο τις σπουδες μου στα Γιάννενα, και φυσικα με απασχολει το θέμα "πολιτισμος" και στην πόλη μου. Δεν θα κρυψω την απογοητευση μου αλλα και τον ενθουσιασμο μου για τα πολλα που γινονται ή δεν γινονται στην πόλη όσον αφορα τα πολιτιστικα δρώμενα. Αυτο το μπλογκ εξυπηρετεί πολλούς σκοπούς:
  • Το ψώνιο μου να γράφω
  • Το ψωνιο μου να γράφω για τον πολιτισμο και την Λάρισα, ειτε μαζι ειτε ξεχωριστά
  • Την καταγραφη σκέψεων και προτάσεων για τα πολιτιστικα στην Λάρισα
  • Την πολιτιστικη ενημέρωση οσων τυχει και περάσουνε απο εδω και νοιάζονται για τον πολιτισμό στην Λάρισα
Στις επόμενες λιγες μερες λοιπόν, θα ξεκινησουνε καποιες αναρτησεις. Δεν ξερω τι να περιμένω κι αυτο ειναι μάλλον καλό, ξεκινάμε και βλέπουμε. Καλη μου τυχη...